Godardov vizualno razigran, intelektualno znatiželjan i nesvakidašnje britak film esej kroz priču o modernom stambenom kompleksu na pariškoj periferiji i glumici koja se počinje baviti prostitucijom, ukazuje na komercijalizaciju gradskog života i svođenje ljudskih interakcija na odnose razmjene dobara. U ovoj neobičnoj studiji Godard kroz formu dramatiziranog dokumentarca govori dvije-tri stvari o njoj: „Ona“ iz naslova je koliko Juliette (Marina Vlady), mlada glumica koja se počinje baviti prostitucijom, toliko i sam grad (le ville – francuski ženski rod). Gaulistička ekonomija i modernizacija takozvanog novog Pariza tijekom 1960-ih podjednako ih razaraju i vrše nasilje nad njima. Erotično-politička društvena kritika jednog od najcjenjenijih filmaša druge polovice dvadesetog stoljeća ističe se jarkim bojama i pronicljivim provokacijama a utemeljena je na sociološkoj studiji modernih stambenih kompleksa za građane s niskim prihodima na urbanoj periferiji, poznatih u Francuskoj kao HLM, čije stanovnice niže srednje klase dodatno zarađuju povremenom prostitucijom. Pratimo dvadeset i četiri sata u životu jedne takve žene, supruge i majke koja živi “običnim” životom u doba konzumerizma, amerikanizacije, prijetnje nuklearnog razaranja i Vijetnamskog rata.
U istom bloku gledamo kratki film Pasolini i oblik grada (Pasolini e la forma della città, Pier Paolo Pasolini i Paolo Brunatto, 1974., 16′). Stojeći s kamerom u okolici grada Ortea u Italiji, u ovom genijalnom eseju o gubitku predmoderne kulture Pasolini najprije iz daleka daje pogled na idealni oblik antičkog grada, a zatim, šireći kadar, i tako obuhvaćajući kasnije građevine podignute izvan njegovog izvornog perimetra, pokazuje njegovo izobličavanje i oskvrnjavanje kapitalističkom eksploatacijom, neobuzdanim pretjeranim razvojem i homogenizacijom moderne. Pasolini putuje i u druge gradove u filmu, fizički u Sabaudiju (Italija) te kroz verbalne reference i isječke iz njegovih igranih filmova u Yazd (Iran), Al Mukallu i Sanu (Jemen) i Kathmandu (Nepal).
